Joana Carneiro reżyseruje musical „Wonderful Town” Leonarda Bernsteina

Musical , który mnoży wpływy i łączy w sobie takie gatunki jak jazz i blues, pozostając jednocześnie wiernym swoim klasycznym korzeniom, zostanie zaprezentowany w wersji koncertowej w przyszłą niedzielę o godz. 18:00 w Teatrze Tivoli w Lizbonie oraz 28 października o godz. 21:30 w Centrum Sztuki i Rozrywki Figueira da Foz.

W rozmowie z Lusą konduktorka określiła OSP jako swój dom. W obsadzie znajdują się barytoni Luís Rodrigues i Diogo de Oliveira, a także śpiewacy Lara Martins, Mário Redondo i Sérgio Martins oraz sopranistka Juliana Zara.

Joana Carneiro pracowała nad tym musicalem sześć lat temu z OSP i znaczną częścią obsady, zaprosiwszy do tych dwóch występów sopranistkę Julianę Zarę, z którą pracowała w Szkocji i której głos przypadł jej do gustu, uznając ją za „odpowiednią” do tego projektu.

„Ten musical jest dobrym przykładem wyobraźni i geniuszu Bernsteina jako kompozytora. Bardzo ważne jest poznanie postaci Leonarda Bernsteina [1918-1990] jako dyrygenta, pianisty, osoby bardzo zainteresowanej kulturą miasta takiego jak Nowy Jork, osoby o literackich wpływach”, powiedziała Lusie Joana Carneiro, dodając, że „źródła inspiracji [kompozytora] są również ważne, od literatury po nowojorską kulturę i gatunki muzyczne, które są częścią jego wyobraźni”.

„W tym dziele słyszymy to wszystko. To w istocie dobry punkt wyjścia do zrozumienia tego. Słyszymy jazz, bluesa, conga, swing, słyszymy tak wiele wpływów, które pojawiają się także w innych dziełach [Bersteina], ale „Wonderful Town” jest z pewnością dobrym przykładem połączenia tych tradycji i stanowią część geniuszu tego kompozytora”.

Musical odzwierciedla nowojorski kosmopolityzm, „ale mówi też o marzeniu, które ma tak wiele osób, gdy przybywają do dużego miasta”, podkreśla Joana Carneiro. „Nowy Jork to duże miasto, do którego tak wiele osób udaje się, by spróbować odnieść sukces, to jest 'amerykański sen'”.

Musical przedstawia marzenia dwóch sióstr, Ruth i Eileen Sherwood, które przyjeżdżają ze stanu Ohio do wielkiego miasta, aby spróbować „podążać za swoimi marzeniami, jedna jako aktorka, druga jako pisarka”.

„Bardzo łatwa do zrozumienia i utożsamienia się z historią: pokonywanie barier i poznawanie ludzi” – uważa dyrygent.

A jej korzenie sięgają prawdziwej historii dwóch sióstr McKenney, które w latach 30. ubiegłego wieku przeprowadziły się z Columbus w stanie Ohio do Nowego Jorku w poszukiwaniu nowych możliwości.

Ruth marzyła o tym, by zostać pisarką i to właśnie w magazynie The New Yorker pisała krótkie autobiograficzne opowiadania, które później zostały zebrane w zbiorze opowiadań „My Sister Eileen” (1938), opowiadającym o przygodach dwóch sióstr w Greenwich Village i osobliwych postaciach nowojorskiej dzielnicy, w której mieszkały. Dzieło odniosło sukces i wkrótce trafiło na scenę i do kina.

Musical „Wonderful Town” jest częścią scenicznej adaptacji opowiadań McKenneya autorstwa Josepha A. Fieldsa i Jerome’a Chodorova. Sukces na Broadwayu w 1940 r. dał początek pierwszej wersji filmowej dwa lata później, wyreżyserowanej przez Alexandra Halla z Rosalind Russell, zachowując oryginalny tytuł „My Sister Eileen”.

Musical ukazał się w 1953 r. z librettem Betty Comden i Adolpha Greena, otwierając drzwi nowym wersjom kinowym („There's No Men Talking” Richarda Quine'a w portugalskiej premierze) i telewizyjnym, opartym na oryginalnej sztuce. Musical Bernsteina wyróżniał się jednak sam w sobie.

Dyrygentka podkreśliła Lusie, że „Wonderful Town”, oprócz tradycji Nowego Jorku, odzwierciedla muzykę samego Leonarda Bernsteina i bogactwo jego twórczości. Jako przykłady wskazała operetkę „Candide”, inspirowaną klasyką Voltaire’a, oraz musical „West Side Story” z librettem Stephena Sondheima, opartym na powieści Arthura Laurentsa.

Dyrygent zwrócił uwagę na „wzniosły sposób komponowania muzyki i orkiestracji” Bernsteina.

„Kiedy patrzymy na to 'Wonderful Town', widzimy prostotę i nieuchronność wielkich kompozytorów. Ale za tym kryje się 'rzemiosło', wiedza o tym, co znaczy grać w orkiestrze, czym są instrumenty orkiestrowe, co znaczy pisać na orkiestrę i pisać na głos. Ma to związek z całym jego doświadczeniem nie tylko w dziedzinie musicali, ale także w operze i w dziedzinie symfonii”, podkreśliła Joana Carneiro.

Ponieważ jest to wersja koncertowa, która będzie miała miejsce w Teatrze Tivoli w Lizbonie oraz w Centrum Sztuki i Rozrywki Figueira da Foz, Joana Carneiro stwierdziła, że ​​„dodano pewne aspekty sceniczne związane z samą narracją, a także dodano kilka partii mówionych”.

Dyrygentka Joana Carneiro (48 l.) zaplanowała, że ​​29 stycznia w Teatro Municipal S. Luiz w Lizbonie będzie dyrygowała Lisbon Metropolitan Orchestra podczas koncertu, w ramach którego ogłoszono, że pianistka Gabriela Montero zostanie solistką oraz w programie obejmującym „Os Planetas” Gustava Holsta i „O Terramoto de Lisboa” Armando José Fernandesa.

Wśród licznych międzynarodowych zobowiązań dyrygentki znajduje się koncert w Valladolid w Hiszpanii z Orquesta de Castilla-León oraz udział w Lincoln Center Festival w Nowym Jorku w sierpniu. W październiku ma dyrygować orkiestrami symfonicznymi Baltimore, również w Stanach Zjednoczonych, i Helsingborga w Szwecji.

„Robię to samo, co zawsze: muzyka na całym świecie” – podsumował.

Przeczytaj także: Wykonawcy, muzyka świata i koncerty na „Gulbenkian 2025/26”